Świat

LeChuck

Ciekawostki,fakty,ważne zdarzenia,anegdoty i inne związane z postacią Baldwina I.

LeChuck

Baldwin I z Boulogne (zm. 2 kwietnia 1118 w Al-Arisz) - hrabia Edessy (1098-1100) i król Jerozolimy (1100-1118).

Brat Gotfryda z Bouillon. Uczestnik I wyprawy krzyżowej. W 1098 utworzył pierwsze państwo łacińskie na Bliskim Wschodzie - hrabstwo Edessy. W 1100 został następcą Gotfryda i jako pierwszy koronował się na króla jerozolimskiego. Poszerzył terytorium Królestwa Jerozolimskiego i zapewnił mu przodujące miejsce wśród monarchii frankijskich.

W 1096 roku zdecydował się na udział w I wyprawie krzyżowej. Wziął udział w krucjacie w armii lotaryńskiej dowodzonej przez jego brata Gotfryda. Baldwin zabrał ze sobą żonę, Godwerę z Tosni, i dzieci.

Kiedy armia lotaryńska miała przejść przez Węgry, tamtejszy król Koloman Uczony w zamian za zgodę na przemarsz zażądał zakładników w osobach Baldwina, jego żony i dzieci. Baldwin początkowo się nie zgadzał, ostatecznie jednak ustąpił. Natychmiast po przekroczeniu przez krzyżowców granicy węgiersko-bizantyjskiej, Koloman odesłał zakładników.

23 grudnia 1096 armia lotaryńska stanęła pod Konstantynopolem. Gdy Gotfryd odmówił złożenia przysięgi cesarzowi Aleksemu I Komnenowi, ten wstrzymał dostawy prowiantu dla krzyżowców. W odpowiedzi Baldwin spustoszył przedmieścia Konstantynopola - w końcu cesarz obiecał, że odwoła blokadę. Około Wielkanocy 1097 roku Gotfryd ustąpił i wraz z Baldwinem złożył przysięgę Aleksemu, że uznają go suzerenem wszystkich zdobytych przez nich ziem.

Baldwin, wraz z całą armią krzyżową, brał udział w oblężeniu Nicei oraz w bitwie pod Doryleum. Około 10 września 1097 główna armia skierowała się z Heraklei na północny-wschód do Cezarei, zaś Baldwin i Tankred - każdy osobno na czele własnych sił - wyruszyli w kierunku przełęczy w górach Taurus.

Baldwin jako król jerozolimski

Objęcie rządów
18 lipca 1100 zmarł Gotfryd z Bouillon, przekazując w testamencie Jerozolimę patriarsze Daimbertowi. Jednak przebywający w mieście Lotaryńczycy pod przewodem Garniera z Gray wezwali Baldwina, aby zajął miejsce zmarłego brata.

Baldwin nadał hrabstwo swojemu kuzynowi Baldwinowi z Le Bourg, a sam 2 października 1100 wyruszył w stronę Jerozolimy. Po drodze, w okolicy Bejrutu, pokonał armię Dukkaka z Damaszku. 9 XI wkroczył do Jerozolimy, witany entuzjastycznie przez mieszkańców. Dwa dni później przyjął tytuł króla Jerozolimy.

Będąc zależnym od floty pizańskiej, zatwierdził Daimberta na stolcu patriarszym. 25 grudnia 1100 w Betlejem złożył mu hołd lenny, a ten go koronował.

Polityka zagraniczna
Wczesną wiosną 1101 pokonał bogate plemię arabskie, wędrujące przez Zajordanię. W marcu 1101 miasta Arsuf, Cezarea, Akka i Tyr zapłaciły okup Baldwinowi. Niedługo potem do portu w Jaffie zawinęła flota genueńska, z którą Baldwin zawarł porozumienie. Z jej pomocą zdobył najpierw Arsuf, a 17 maja 1101 wziął szturmem Cezareę.

Zaraz po zajęciu Cezarei musiał wyruszyć przeciwko armii egipskiej, którą pokonał 7 września 1101 pod Ar-Ramlą. Jednak w następnym roku, 17 maja 1102, został pokonany przez Egipcjan w okolicy Ar-Ramli. Muzułmanie rozpoczęli oblężenie fortyfikacji. Baldwin zdołał się z niej wydostać, przeprowadzić reorganizację swoich sił zbrojnych i 27 maja odeprzeć atak Egipcjan na Jaffę.

W 1103 bezskutecznie próbował zdobyć Akkę, a w czasie walk z bandami zbójeckimi na górze Karmel został ciężko ranny w nerki. W 1104 z pomocą Genueńczyków udało mu się wreszcie zająć Akkę.

27 sierpnia 1105 w trzeciej bitwie pod Ar-Ramlą pokonał siły egipskie, jednak sam poniósł dotkliwe straty. Ta bitwa zakończyła wielkie kampanie Fatymidów przeciwko Baldwinowi.

W 1108 próbował zdobyć Sydon. W 1109 udzielił pomocy Bertrandowi z Tuluzy w zdobyciu Trypolisu. W lutym 1110 przystąpił do oblężenia Bejrutu, który zdobył po trzech miesiącach - 13 maja. Krótko później, przy pomocy floty Sigurda, króla Norwegii, zajął Sydon, który powierzył jako baronię Eustachemu Garnierowi.

W latach 1111-1112 oblegał Tyr. Miastu z odsieczą nadszedł Tughtakin z Damaszku i Baldwin musiał wycofać się do Akki. W 1115 zajął Moab.

Polityka wewnętrzna
Wprawdzie Królestwo Jerozolimskie było monarchią feudalną, ale zarząd większości kraju Baldwin skupił w swoich rękach. Starał się zyskać przychylność miejscowych chrześcijan. Popierał imigrację chrześcijan z sąsiednich krajów znajdujących się pod panowaniem muzułmańskim. Sprzyjał małżeństwom między Frankami a autochtonami. Okazywał tolerancję religijną żydom i muzułmanom